Menadżerze, czy masz swobodę kontaktu wzrokowego z publicznością podczas wystąpienia? Wiesz, jaka tkwi w nim siła, gdy zrealizujesz go na samym początku?
Przyciąganie czyjeś uwagi przez wybranie pauzy, jako środka wyrazu, to mocna technika. Towarzyszący jej kontakt wzrokowy to właśnie taka pauza, która ma swoją rolę do zagrania i swój ’niemy przekaz’ do powiedzenia.
Jeśli nie próbowałeś – spróbuj! Na kolejnym spotkaniu z klientem / pracownikiem / zarządem / publicznością zacznij od pauzy, wykorzystując ją na kontakt wzrokowy. Zabierze to może 5-8 sekund i rozpocznie z siłą wodospadu budowanie relacji między Tobą a słuchaczami.
Co zyskujesz rozpoczynając wystąpienie od ‘pauzy realizowanej wzrokiem’?
słuchacze stają się aktywnym uczestnikiem twojej wypowiedzi – czują się ‘widziani’, dostrzeżeni i bardziej sprawczy; nawiązujesz z nimi więź – nie występujesz z ‘one-man show’, ale z przekazem ‘do ludzi’; przyciągasz ich uwagę – rozmowy zaczynają cichnąć; wzmacniasz swój wizerunek osoby, która panuje nad sytuacją i która wie, co mówi; oni czują, że jesteś przygotowany, a twoja wypowiedź nie jest ad hoc sformułowaną opinią; słuchacz już tak szybko nie określi cię słowami: ‘strachajło’ czy ‘pietras’, bo widzi, że masz moc; zyskasz czas na sformułowanie zdania otwierającego; pokazujesz, że grasz na swoich zasadach.
Osoby przygotowane do wystąpienia czy czujące się dobrze w zabieraniu głosu publicznie swobodniej sięgają po tę formę nawiązywania kontaktu.
To nie polega na głębokim i długim patrzeniu w oczy. Jest to raczej prześlizgiwanie się wzrokiem po twarzach z jednej w drugą stronę, z delikatnym króciutkim dwu-, trzykrotnym zatrzymaniem się na czyichś twarzach w ciągu tych kilku sekund.
Obróć głowę najpierw w jedną, potem w drugą stronę spokojnie i pewnie – wyraź swym wzrokiem szacunek. A potem zaczynając swoją wypowiedź spójrz na wprost.
ps: Uwaga dla praworęcznych: praworęczni mają skłonność do częstszego patrzenia na lewą stronę audytorium (leworęczni – odwrotnie). Warto to wziąć pod uwagę, by nie dopuścić do efektu znudzenia się strony pozbawionej z Tobą kontaktu i wywołania ich reakcji w formie choćby podchwytliwego pytania czy uszczypliwości.
